New Book Release

ततः श्वेतैर्हयैर्युक्ते महति स्यन्दने स्थितौ |
माधवः पाण्डवश्चैव दिव्यौ शङ्खौ प्रदध्मतुः ॥

ततः: त्यसपछि | श्वेतैः हयैः युक्ते: सेता घोडाहरूले जोडिएको | महति स्यन्दने: विशाल रथमा | स्थितौ: स्थित | 

माधवः: श्रीकृष्ण | पाण्डवः च एव:अर्जुन पनि | दिव्यौ शङ्खौ: दिव्य शङ्खहरू | 

प्रदध्मतुः: फुक्नुभयो (दुवैले)

कौरव सेनाको गड्गडाहटपूर्ण आवाज शान्त भएपछि, श्रीकृष्ण र अर्जुनले आफ्ना दिव्य शङ्खहरू शक्तिशाली रूपमा फुक्नुभयो, जसले पाण्डव सेनाको उत्साह प्रज्वलित गर्‍यो र विजयको संकेत दियो।

श्रीकृष्णको दिव्य नेतृत्वमा अर्जुनको युद्ध तयारी र पाण्डव पक्षको आत्मबल यस श्लोकले देखाउँछ। श्रीकृष्णको उपस्थिति यस युद्धलाई सामान्य नभई धर्मयुद्ध बनाउँछ। अर्जुनको सारथि बनेर कर्तव्य र धर्मको मार्ग देखाउने संकेत यही श्लोकबाट सुरु हुन्छ। यो केवल युद्धको उद्घोष मात्र नभई धर्म र अधर्मको टकरावको आधिकारिक शुरुवात हो।

कौरव सेनाको गड्गडाहटपूर्ण आवाज शान्त भएपछि, परम भगवान् श्रीकृष्ण र अर्जुनले आफ्नो दिव्य शङ्खहरू शक्तिशाली रूपमा फुक्नुभयो। यसले निडरताका साथ पाण्डव सेनाको उत्साह झन् प्रज्वलित गर्‍यो र उनीहरूको विजय निश्चित रहेको संकेत दियो।

युद्धभूमिमा धेरै रथहरू भए पनि, श्रीकृष्ण र अर्जुनको रथ विशेष रूपमा उल्लेख गरिएको छ, किनभने यो रथ, जसले तीनै लोकलाई विजय गर्न सक्थ्यो, अग्निदेवले दान गर्नुभएको थियो र देवताहरूका वास्तुकार विश्वकर्माले निर्माण गरेका कारण विशेष रूपमा शक्तिशाली थियो।

ततः (त्यसपछि):

कौरव पक्षको शङ्खध्वनि पछि पाण्डव पक्षबाट प्रतिक्रिया आएको संकेत।

श्वेतैः हयैः युक्ते (श्वेत घोडाहरूले युक्त):

अर्जुनको रथ शुद्धताको प्रतीक श्वेत घोडाहरू द्वारा तानिएको थियो।

महति स्यन्दने स्थितौ (विशाल रथमा स्थित):

अर्जुनको रथ, जुन अग्निदेवले उपहार दिएका थिए, अति शक्तिशाली थियो र यसको ध्वजामा हनुमानजीको उपस्थिति थियो।

माधवः (श्रीकृष्ण):

श्रीकृष्णलाई "माधव" भनेर सम्बोधन गरिएको छ, जसको अर्थ "लक्ष्मीका स्वामी" हो। यसले भगवान् कृष्णको दिव्य भूमिका देखाउँछ।

पाण्डवश्चैव (पाण्डव अर्जुन):

अर्जुनलाई "पाण्डव" भनिएको छ, किनकि उनी पाण्डुपुत्र हुन्। उनी पाण्डव पक्षका प्रमुख योद्धा हुन्।

दिव्यौ शङ्खौ प्रदध्मतुः (दिव्य शङ्ख बजाए):

श्रीकृष्ण र अर्जुनले आफ्ना दिव्य शङ्ख बजाए, जसले युद्धको तयारी मात्र नभई धर्मयुद्धको प्रतीक पनि दर्शाउँछ।

यो श्लोकले श्रीकृष्णको दिव्य नेतृत्वमा अर्जुनको युद्ध तयारी र पाण्डव पक्षको आत्मबल देखाउँछ। श्रीकृष्णको उपस्थिति यस युद्धलाई सामान्य नभईधर्मयुद्ध बनाउँछ। अर्जुनको सारथि बनेर कर्तव्य र धर्मको मार्ग देखाउने संकेत यही श्लोकबाट सुरु हुन्छ। यो केवल युद्धको उद्घोष मात्र नभई धर्म रअधर्मको टकरावको आधिकारिक शुरुवात हो।